ആദ്യം വായിച്ചത് "അലിഗഡിലെ തടവുകാരന്‍" പുനത്തില്‍ - വിചിത്രമായി തോന്നിയ ആ പേരിന്‍റെ ഉടമ വടകരയിലെ ഡോക്ടര്‍ ആണെന്നു പറഞ്ഞു തന്നത് എസ് ബി യിലെ
പ്രോഫസ്സര്‍ എന്‍ എസ് സെബാസ്റ്റ്യന്‍.അദ്ദേഹത്തിന
മലമുകളിലെ അബ്ദുള്ള
കാലാള്‍പ്പടയുടെ വരവ്
സ്മാരക ശിലകള്‍
കന്യാവനങ്ങള്‍
മരുന്ന്
സുര്യന്‍
കത്തി
കുപ്പായമില്ലാത്ത കഥാപാത്രങ്ങള്‍
,, ,,,
1991ല്‍ വടകരയില്‍ എത്തുമ്പോള്‍ ആദ്യം അന്വേഷിച്ചത് പുനത്തിലിനെ ആയിരുന്നു.ആല്‍മ ഹോസ്പിറ്റലില്‍ എത്തി പരിചയപ്പെടുമ്പോള്‍ ചിര പരിചിതനായ ഒരു സുഹൃത്തിനോടെന്നപോലെ
അദ്ദേഹം എന്നോടിടപെട്ടു. കോട്ടയം കാരുടെ കുടംപുളിയിട്ട മിന്‍ കറിയും,പാലപ്പവും,താറാവ് റോസ്റ്റും ഇഷ്ടപ്പെടുന്ന പുനത്തില്‍ കാഞ്ഞിരപ്പള്ളിക്കാരന്‍ നസ്രാണി എന്നു പറഞ്ഞാണ് എന്നെ
സുഹൃത്തുക്കള്‍ക്ക് പരിചയപ്പെടുത്തിയിരുന്നത്. ഞാ ന്‍ അദ്ദേഹത്തെ കുഞ്ഞിക്ക എന്നും വിളിച്ചു.ചിരിയും,തമാശകളും,
കഴിയില്ല.നാട്യങ്ങളോ, കോപമോ അദ്ദേഹത്തിനില്ല.വടകര ടൌണില്‍ അദ്ദേഹമെന്‍റെ അയല്‍ക്കാരന്‍ ആയിരുന്നു മഴയുള്ള ഒരു രാത്രിയില്‍ അക്ബര്‍ കക്ക്ട്ടിലിനൊപ്പം കഥയും,കവിതയും,
തമാശകളുമായി പുലരുവോളം കുഞ്ഞിക്കയുടെ വീട്ടില് ആഘോഷിച്ചതിന്റെ ഓര്‍മ. പിന്നെ എത്രയോ സൌഹൃദ സദസ്സുകള്‍. നിങ്ങള്‍ പഴയ പരിചയക്കാര്‍ ആണോ എന്നു പലരും ചോദിച്ചു.
അവരോട് കുഞ്ഞിക്ക പറയും,"ഞങ്ങള്‍ ഇപ്പോഴാണ് പരിചയപ്പെടുന്നത്,എന്നാല്‍ ഞങ്ങള്‍ കഴിഞ്ഞ ജന്മത്തില്‍ പരിചയക്കാര്‍ ആയിരുന്നു എന്നു തോന്നുന്നു"
കുഞ്ഞിക്കയുടെ ഹോസ്പിറ്റലില്‍ വച്ച് എന്‍റെ കൈയില്‍ ചെറിയൊരു ശസ്ത്രക്രിയ നടത്തി. സര്‍ജന്‍ വരാന്‍ വൈകിയപ്പോള്‍ പതിവു സുരപാനം. ഓപ്പറേഷന് മുന്പ് കുഞ്ഞിക്ക സര്‍ജനോടു പറഞ്ഞു.
ഇനി ലോക്കല്‍ അനസ്തീസിയ വേണ്ട. സര്‍ജറി കഴിയും വരെ കുഞ്ഞിക്ക കുഞ്ഞുണ്ണിക്കവിതകള്‍ പാടി എന്‍റെ അരികെ നിന്നു.
ഓപ്പറേഷന് തിയേറ്റര്‍ വിപുലീകരിക്കാന്‍ അദ്ദേഹം ലോണ്‍ ചോദിച്ചപ്പോള്‍ എനിക്ക് പുനരാലോചന ഇല്ലായിരുന്നു. കൊലാറ്റരല്‍ ഇല്ലാതെ ലോണ്‍ പാസ്സാക്കാന്‍ പ്രശസ്തരുടെ സൗഹൃദം
ബലഹീനത ആയിരുന്ന ചെയര്‍മാന്‍ ഉത്സാഹിച്ചു. ജാമ്യം നില്‍ക്കമേന്നെറ്റ ഡോക്ടര്‍മാര്‍ രഹസ്യമായി ലോണ്‍ എങ്ങനെയെങ്കിലും മുടക്കണമെന്ന് എന്നോട് അഭ്യര്‍ത്ഥിച്ചു. കച്ചവടക്കാരന്‍ അല്ലാത്ത
പുനത്തില്‍ പരാജയപ്പെട്ടലോ എന്ന ഭയം അവരെ ബാധിച്ചിരുന്നു.ഞാന്‍ വാക്കു മാറാന്‍ തയ്യാറായില്ല.
ഇരുപതു വര്‍ഷങ്ങള്‍ക്കു ശേഷം ഞാന്‍ കുഞ്ഞിക്കയെ വിളിച്ചത് ഒരു പ്രസംഗത്തിനു ക്ഷണിക്കാന്‍ ആയിരുന്നു.ഞാനന്ന് എറണാകുളം ബാങ്കേര്‍സ് ക്ലബ് സെക്രട്ടറി ആയിരുന്നു.
മലയാളികളുടെ സദാചാര ബോധം എന്ന ഞാന്‍ നിര്‍ദേശിച്ച വിഷയം കുഞ്ഞിക്കക്ക് നന്നേ ബോധിച്ചു. കുഞ്ഞിക്ക കടുപ്പിച്ചു പറഞ്ഞു "എനിക്ക് പ്രസംഗത്തിനു 50000 ക. കിട്ടണം.
സ്യുപ്പര്‍സ്റ്റാര്‍ു കള്‍ക്ക്,പത്തു ലക്ഷം രുപ എക്സ്ട്രകള്‍ക്ക് ഒരു ലക്ഷം റുപാ,അലവലാതി മിമിക്രിക്കാര്‍ക്ക് 50000ക. നിങ്ങളുടെ ലോണിനു ഞാന്‍ പലിശയും, പിഴപ്പലിശയും തന്നില്ലേ.
അറുപതു വര്‍ഷമായി സാഹിത്യ ലോകത്തുള്ള ഒരു കലാകാരനാണ് ഞാനും.എനിക്കും ജിവിക്കണം." അദ്ദേഹത്തിന്‍റെ നിലപാട് ശരിയെന്ന് എനിക്കും തോന്നി.കുഞ്ഞിക്ക എനിക്കായി
നിരക്കു കുറച്ചു.പതിനായിരത്തില്‍ എത്തി.ഇതെല്ലാം കുഞ്ഞിക്കയുടെ തമാശ ആണെന്ന്‍ എനിക്കറിയാം എന്തുകൊണ്ടോ പരിപാടി നടന്നില്ല.പിന്നീട്‌ സാഹിത്യ പരിഷത്തിന്റെ സമ്മേളനത്തിന്
എറണാകുളത്തെത്തിയപ്പോള്‍ ഞാന്‍ കുഞ്ഞിക്കയെ കണ്ടു. അദ്ദേഹം ക്ഷിണിതന്‍ ആയിരുന്ന.കുഞ്ഞിക്കയുടെ മരണ വാര്‍ത്ത അറിഞ്ഞപ്പോള്‍ ഞാന്‍ എന്‍റെ കടലാസ് ശേഖരംത്തില്‍ പരതി .കഴിഞ്ഞ
ആഴ്ച വരെ ഞാന്‍ നിധി പോലെ സുക്ഷിച്ചിരുന്ന കുഞ്ഞിക്കയുടെ ഒരു കത്ത് കാണ്മാനില്ല.കുഞ്ഞിക്ക മണ്‍മറഞ്ഞതു പോലെ എന്‍റെ കൈയില്‍ ഇരുന്ന കത്തും മറഞ്ഞു പോയി.സ്വര്‍ഗത്തിലും കുഞ്ഞിക്ക തിമര്‍ത്തു വാഴട്ടെ
